काही काही लोक जणू विरोध करण्यासाठीच जन्मलेले असतात...म्हणजे पु.ल. म्हणतात त्याप्रमाणे पूणेकर असण्यासाठी प्रत्येक बाबतीत आपलं मत हाणता आलं पाहिजे आणि निषेध नोंदवता आला पाहिजे..पण कायम विरोध करण्यासाठी तुम्ही पूणेकर असायलाच हवं असं नाही..इतरही "करांना" हे व्यसन असू शकतं.. :)
आमच्या lunch table वरही असेच काही विरोधी पक्ष नेते हजर असतात...विषय कोणताही असो म्हण्जे अगदी भारत अमेरीका अणू करार, share market मधल्या उलाढाली किंवा wallmart मधे मिळणार्या toilet धुवायच्या साबणाची quality.. त्यांचा अव्याह्त विरोध चालूच..
कोणी म्हंटल St. Louis पेक्षा chicago शहर किती चांगलं की हे St. Louis पेक्षा chicago चं हवामान विशेष करून थंडी किती वाइट ह्यावर भाषण देणार.. पण कोणी चुकून St.Louis चं कौतूक केलं तर (हे फ़ार कमी वेळा घडतं..:) Chicago downtown वर स्तूतीसुमनं उधळली जाणार.... लांब रहाणार्यांना office ला गाडीने येण्यापेक्षा बसने येणं कधीकधी आरामदायक वाटतं. पण त्यावर उगाच वेळ किती वाया जातो आणि तेव्हडया वेळात आयुष्यात किती काय काय करता येऊ शकतं ह्यावर भाषण मिळ्णार.. पण कोणी गाडीने यायचे फ़ायदे सांगू लागला की त्याला पेट्रोल आणि issurance च्या किमती आणि त्यात वाया जाणारे पैसे ह्याचा हिशोब एकावा लागणार...
अमेरीकेत नविन आलेल्याला "स्वदेस है मेरा.." ची cassette ऐकवली जाणार (स्वतः अमेरीकेत बसून :०) आणि भारतात परत जाऊ इच्छिणार्याला "देस मे क्या रखा है यार..." इथून सुरवात होउन भारतातील भ्रष्टाचार, महागाई, अस्वच्छता, reservations ह्यावर जोरदार भाषण मिळणार.. शेवटी त्या परत जाणार्याची "ticket cancle करतो पण भाषण थांबवा." अशी अवस्था होते.. :)
कोणी garrage sell ला जाणार असेल तर "क्या garrage sell मे सामान खरीदते हो...?" असं म्हणून आपल्याला मिळणारा पगार आणि घरातिल shopping ह्याची सांगड कशी घालावी ह्यावर मोफ़त सल्ले मिळणार पण स्वत:च्या घरातलं सामान मात्र creig list वरूनच खरेदी करणारं... east coast विरुद्ध california, फ़्लोरीडा विरुद्ध bay area, मराठी विरुद्ध भारतातले इतर प्रांत, स्वत: ब्राह्मण किंवा मराठा दोन्ही नसून ही किंबहूना मराठीच नसूनही महारष्ट्रातील ब्राह्मण आणि मराठ्यांचा इतिहास आणि त्यांचे स्वभाव ह्यावर समोरचा ज्याबाजूने बोलत असेल त्या विरोधी फ़ंडे मारणं हे हि काही आवडीचे विषय.. :)
पण एकदा काय झालं बाकीचे लोकंही भयंकर पेटले आणि ह्या विरोधी पक्ष नेत्यांवर जोरदार प्रतिहल्ला चढवला.. तो तडाखा इतका जबरदस्त होता की आजकाल हि नेते मंडळी lunch table वर येतच नाहीत.. :) समोरच्याचा स्वभाव बदलणं आपल्या हातात नसतं आणि उगाच ह्या विरोधाला आणखी विरोध करून स्वत: ची शक्ती कशाला वाया घालवा आणि डोक्याला त्रास करा असा सूजाण विचार करून मी हल्ली संभाषणाचा साधारण रोख बघून सलाम नमस्ते style मधे "exactly.... " मला पण असच वाटतं असं म्हणून टाकतो.. :)
अन्नासाठी दाही दिशा...!!!!
कालची संध्याकाळ एकदम happening झाली... office मधून घरी आल्यावर बघितलं तर weather.com वर पाऊस आणि thundestroms च्या alerts येत होत्या.. त्यामूळे मी काही न करता घरी बसायचं ठरवलं.. पण कधी नव्हे ते माझ्या roomies ना Tenis खेळायची हौस आली होती.. माझा भयंकर झोपाळू roomie सुध्दा संध्याकाळी बाहेर पडलेला पाहून अजिबात घरात बसवेना... मी अजून एका मित्राला फोन करून अगदी भोलानाथ style मधे "सांग सांग मलय पाऊस पडेल का?" असं विचारलं..तो बिचारा दमून आलेला, काही कळायच्या आत "नाही" म्हणून बसला.. मग मी लगेच फ़र्मान सोडलं "ठिके.. तयार हो.. आणि खाली ये..आपण swimming ला जाऊ."
swimming ला सूरवात करत नाही तो खरच पाऊस आला... आणि pool वरच्या बाईनी आम्हाला हाकलून दिलं.. :(
घरी येऊन जरा स्थिरस्थावर होत नाही तो बाहेर सोसाट्याचा वारा चालू झालेला.. आणि झाडं पडायला लागली.. आणि तेव्हड्यात एक अतिशय आनंददायक घटना घडली.. Light गेले.. आणि ते पण US मधे.. इथल्या फ़िरंग्यांना लगेच वाटलं असणार की ह्यामागे नक्कीच एखादी अतिरेकी संघटना आहे.. :D.. (आपल्याक्डे bombblast झाले तरी कोणाला असं वाटत नाही...तेही हाल्ली routine झालयं.. load shading सारखं..) पण आम्ही मात्र अगदी जल्लोष केला..US मधल्या इतर ठिकाणी असलेल्या मित्रांना लगेच फोन करून ही बातमी पण सांगितली... पूण्याची खूsssप आठवण झाली.. आधि डोंबिवली ला असतानाही दिवे गेल्यावर खूप धमाल यायची..
इथे दिवे जातिल ह्या शक्यतेचा कधी विचारच न केल्याने मेणबत्त्या, tourch अश्या गोष्टी सहाजिकच तयार नव्ह्यत्या.. मग digital camera मधल्या batteries काढून tourch मधे घाला..(ज्या नेहमी प्रमाणे discharged होत्या..!) कुणाच्या तरी वाढदिवसाला आणलेल्या इंचभर उंचीच्या मेणबत्त्या शोधा आणि त्या पेटवायचा प्रयत्न करा.. असले प्रकार करून झाले.. शेवटी मोबाइल फोन आणि laptop ह्यांच्या उजेडात वावरणं चालू झालं... मेणबत्ती नाही हे कबूल न करता आम्ही किती technologically advanced आहोत ह्यावरच धन्यता मानली...भूक लागायला लागल्यावर मात्र सगळॆच जरा वैतागायला लागले.. कारण cooking range पण electricity वरच चालतो.. मग जोरदार फोनाफोनी चालू झाली... ऐन स्वैपाकाच्यावेळी दिवे गेल्यामूळे सगळ्यांकडे अर्धवट शिजलेलं अन्न होतं.. म्हणजे १ च शिट्टी झालेला भात, juuuuuust फ़ोडणीला टाकलेली भाजी किंवा एकच बाजू भाजून झालेली पोळी वगैरे.. (आमच्या घरी कच्ची maggy होती.. :) म्हणजे एकंदरीत "जेवणेबल" काहीच नव्हतं.. मग काय?? अर्थातच बाहेर जायचा बेत ठरला...3 गाड्याभरून लोकं एकदाची बाहेर पडली..
जवळपासच waffle house मधे जाऊ म्हणून शिरलो तर तिथे waiting list... :o त्या waffle house मधे एरवी काळं कूत्रदेखिल नसतं... आधिच भरलेलं hotel आणि त्यात आम्ही १०-१२ जणं तिथे धडकल्यावर तिथल्या बाईला हर्षवायूच झाला होता.. "फ़क्त २० मि. थांबा देतेच तुम्हाला जागा" असं ती आम्हाला सारखं सांगत होती... पण उगाच तिला अत्त्यानंदानी heart attack वगैरे यायचा म्हणून आम्हीच तिथून सटकलो.. तिथून पूढे Denies मधे जायच तर तिथेही दिवे नव्हते आणि तिथले waiters स्वतःच बाहेर उभे होते.. दरम्यान ३ गाड्यांमधे जोरदार communication चालू होतं... १२ proactive engineers आपआपली डोकी चालवत होते.. शंतनूचं बंगाली मिश्रीत मराठी, माझं आणि अर्पणाचं मराठी मिश्रीत हिंदी आणि एकताचं हिंदी मिश्रीत english अश्या अगम्य भषांमधला "संवाद" आणि त्याच्या जोडीला कौशिकचं भन्नाट stunt driving, अश्विन चे महाभयंकर PJ आणि अमेय आणि मलय ची अखंड बडबड.. एकूण प्रचंड mess चालू होता.. मधे आणखी २ restaurants गेली जी बंद झाली होती किंवा दिवे नव्हते.. मग शहराच्या दूसर्या बाजूला रहाणार्या आमच्या एका senior कडे जाउन "आम्हाला जेवू घाला हो..." अशी request करू अशीही एक कल्पना पूढे आली...
शेवटी taco bell की Pizzahut असे दोनंच option उरले...आणि pizza hut ठरलं.. तिथे आधिच बरच काही काही संपलेलं होतं आणि फ़क्तं "To go" च मिळेल असं तिथल्या माणसाने yahoo messnger वरच्या immotion सारखा सरळ चेहेरा करून सांगितलं... तो नक्की मागच्या जन्मी पुण्यातला दुकानदार असणार... :)
तिथेही महार्चचेनंतर एकदाची order ठरली आणि १५ मिनीटांनी समोर आलेला pizza पोटात ढकलला... खाणं आल्यावर सगळ्यांचे आवाज एकदम बंद आणि ५ ते ७ मि. मधे सगळं फ़स्तं.. अर्थात ते to go असल्याने बाहेर उभं राहून खावं लागलं...
जेवणासाठी घराच्या दाहीबाजूनां वणवण फ़िरून झाल्यानंतर शेवटी एकदाचं आम्हाला जेवण मिळालं आणि आमची पलटण southmoor मधे परतली.. तरीही घरी दिवे आलेलेच नव्हते.. laptop पण discharge होउन बंद झालेले.. मग आम्ही बाहेरच शतपावली करत बसलो... रात्री उशिरा कधितरी दिवे आले आणि घरात दिवाळी झाली.. काल st.Louis मधे दिवे जाण्याचा record break झाला.. एकूण सगळं अगदी homely वाटंलं.. :)
swimming ला सूरवात करत नाही तो खरच पाऊस आला... आणि pool वरच्या बाईनी आम्हाला हाकलून दिलं.. :(
घरी येऊन जरा स्थिरस्थावर होत नाही तो बाहेर सोसाट्याचा वारा चालू झालेला.. आणि झाडं पडायला लागली.. आणि तेव्हड्यात एक अतिशय आनंददायक घटना घडली.. Light गेले.. आणि ते पण US मधे.. इथल्या फ़िरंग्यांना लगेच वाटलं असणार की ह्यामागे नक्कीच एखादी अतिरेकी संघटना आहे.. :D.. (आपल्याक्डे bombblast झाले तरी कोणाला असं वाटत नाही...तेही हाल्ली routine झालयं.. load shading सारखं..) पण आम्ही मात्र अगदी जल्लोष केला..US मधल्या इतर ठिकाणी असलेल्या मित्रांना लगेच फोन करून ही बातमी पण सांगितली... पूण्याची खूsssप आठवण झाली.. आधि डोंबिवली ला असतानाही दिवे गेल्यावर खूप धमाल यायची..
इथे दिवे जातिल ह्या शक्यतेचा कधी विचारच न केल्याने मेणबत्त्या, tourch अश्या गोष्टी सहाजिकच तयार नव्ह्यत्या.. मग digital camera मधल्या batteries काढून tourch मधे घाला..(ज्या नेहमी प्रमाणे discharged होत्या..!) कुणाच्या तरी वाढदिवसाला आणलेल्या इंचभर उंचीच्या मेणबत्त्या शोधा आणि त्या पेटवायचा प्रयत्न करा.. असले प्रकार करून झाले.. शेवटी मोबाइल फोन आणि laptop ह्यांच्या उजेडात वावरणं चालू झालं... मेणबत्ती नाही हे कबूल न करता आम्ही किती technologically advanced आहोत ह्यावरच धन्यता मानली...भूक लागायला लागल्यावर मात्र सगळॆच जरा वैतागायला लागले.. कारण cooking range पण electricity वरच चालतो.. मग जोरदार फोनाफोनी चालू झाली... ऐन स्वैपाकाच्यावेळी दिवे गेल्यामूळे सगळ्यांकडे अर्धवट शिजलेलं अन्न होतं.. म्हणजे १ च शिट्टी झालेला भात, juuuuuust फ़ोडणीला टाकलेली भाजी किंवा एकच बाजू भाजून झालेली पोळी वगैरे.. (आमच्या घरी कच्ची maggy होती.. :) म्हणजे एकंदरीत "जेवणेबल" काहीच नव्हतं.. मग काय?? अर्थातच बाहेर जायचा बेत ठरला...3 गाड्याभरून लोकं एकदाची बाहेर पडली..
जवळपासच waffle house मधे जाऊ म्हणून शिरलो तर तिथे waiting list... :o त्या waffle house मधे एरवी काळं कूत्रदेखिल नसतं... आधिच भरलेलं hotel आणि त्यात आम्ही १०-१२ जणं तिथे धडकल्यावर तिथल्या बाईला हर्षवायूच झाला होता.. "फ़क्त २० मि. थांबा देतेच तुम्हाला जागा" असं ती आम्हाला सारखं सांगत होती... पण उगाच तिला अत्त्यानंदानी heart attack वगैरे यायचा म्हणून आम्हीच तिथून सटकलो.. तिथून पूढे Denies मधे जायच तर तिथेही दिवे नव्हते आणि तिथले waiters स्वतःच बाहेर उभे होते.. दरम्यान ३ गाड्यांमधे जोरदार communication चालू होतं... १२ proactive engineers आपआपली डोकी चालवत होते.. शंतनूचं बंगाली मिश्रीत मराठी, माझं आणि अर्पणाचं मराठी मिश्रीत हिंदी आणि एकताचं हिंदी मिश्रीत english अश्या अगम्य भषांमधला "संवाद" आणि त्याच्या जोडीला कौशिकचं भन्नाट stunt driving, अश्विन चे महाभयंकर PJ आणि अमेय आणि मलय ची अखंड बडबड.. एकूण प्रचंड mess चालू होता.. मधे आणखी २ restaurants गेली जी बंद झाली होती किंवा दिवे नव्हते.. मग शहराच्या दूसर्या बाजूला रहाणार्या आमच्या एका senior कडे जाउन "आम्हाला जेवू घाला हो..." अशी request करू अशीही एक कल्पना पूढे आली...
शेवटी taco bell की Pizzahut असे दोनंच option उरले...आणि pizza hut ठरलं.. तिथे आधिच बरच काही काही संपलेलं होतं आणि फ़क्तं "To go" च मिळेल असं तिथल्या माणसाने yahoo messnger वरच्या immotion सारखा सरळ चेहेरा करून सांगितलं... तो नक्की मागच्या जन्मी पुण्यातला दुकानदार असणार... :)
तिथेही महार्चचेनंतर एकदाची order ठरली आणि १५ मिनीटांनी समोर आलेला pizza पोटात ढकलला... खाणं आल्यावर सगळ्यांचे आवाज एकदम बंद आणि ५ ते ७ मि. मधे सगळं फ़स्तं.. अर्थात ते to go असल्याने बाहेर उभं राहून खावं लागलं...
जेवणासाठी घराच्या दाहीबाजूनां वणवण फ़िरून झाल्यानंतर शेवटी एकदाचं आम्हाला जेवण मिळालं आणि आमची पलटण southmoor मधे परतली.. तरीही घरी दिवे आलेलेच नव्हते.. laptop पण discharge होउन बंद झालेले.. मग आम्ही बाहेरच शतपावली करत बसलो... रात्री उशिरा कधितरी दिवे आले आणि घरात दिवाळी झाली.. काल st.Louis मधे दिवे जाण्याचा record break झाला.. एकूण सगळं अगदी homely वाटंलं.. :)
लग्न...??? !!!
परवा बोलता बोलता office मधली एक मैत्रिण अचानक म्हणाली "पराग, तू आता लग्न कर..." मी म्हंटलं "हे काय एकदम...?? आणि कोणाशी करू लग्न??" तर ती म्हणते "मला सांग कशी हवीये बायको..मी शोधते मुलगी... "
मी कधी असा काही विचारच केला नव्हता कशी बायको हवीये वगैरे...थोडा विचार केल्यावर जाणवलं की बर्याच अटी आहेत की आपल्या... पहिली अट म्हणजे open category.. म्हणजे एखादीला reservation चे फ़ायदे मिळत असतील तर लग्न झाल्यावर कशाला उगाच नुकसान? दुसरं म्हणजे खूsssप झोपाळू हवी नाहितर शनिवारी रविवारी पहाटे ११ च्या आधी उठून मलाही उठवून ठेवेल... आमच्या kitchen मधल्या सगळ्या processes पूर्ण पणे follow केल्या पहिजेत आणि रात्री झोपायच्या आधि sink मधली सगळी भांडी घासून जागेवर ठेवली पाहिजेत..(माझा turn असेल तेव्हा मी पण घासेन..no probs..:) सकाळी सकाळी आदल्या दिवशीची भांडी sink मधे दिसली की फ़ार घाण वाटतं..) हो आणि carpet वर shoes घालून फ़िरायचं नाही आणि केस गळत असतिल तर अंघोळ झाल्यावर bath tub साफ़ करायचा...
House wife नको...दिवस भर busy असलेलं बरं असतं.. नाहितर संध्याकाळी चिडचिड, कटकट.. (आमच्या colony मधल्या housewives दिवसभर खूप पकतात... आणि संध्याकाळी नवर्यांना त्रास देतात.. ;)
माझ्याशी प्रत्येक बाबतित वाद घालायची तयारी हवी... (वाद म्हणजे भांडण नव्हे..मतभेद, चर्चा, debate) लगेचच पांढरे निशाण नको... आणि सगळ्यात मुख्य अट म्हणजे कुठल्याही भाषेत बोलताना आणि कुठल्याही भाषिक व्यक्तिशी बोलताना "मुंबई" आणि "पूणे" असच म्हंटलं पाहिजे, "Bombay" किंवा "poona" नाही...बाकी ग्रुह्क्रुत्यदक्ष, नाकीडोळी निटस वगैरे usual अटी apply...
हे सगळं ऐकून माझी ती मैत्रिण म्हणते "जरा अवघड आहे पण try करते..पण माझा तूला सल्ला आहे...अजून एक requirement add कर.." मी म्ह्टलं "काय?" तर ती म्हणते... "जरा sensible हवी... मठ्ठं आणि बिनडोक नको... India ते US प्रवास एकटीने करायची तयारी हवी...." मी म्हंटलं.."ok.. go ahead.. तूच घे test आणि ठरव की sensible आहे की नाही ते.... :)"
पण शेवटी असं ठरलं की मी पून्हा एकदा विचार करून अटी ठरवाव्या म्हणजे तिचं काम सोप्प होईल आणि तो पर्यंत bachelor's life enjoy करावं.. :)
मी कधी असा काही विचारच केला नव्हता कशी बायको हवीये वगैरे...थोडा विचार केल्यावर जाणवलं की बर्याच अटी आहेत की आपल्या... पहिली अट म्हणजे open category.. म्हणजे एखादीला reservation चे फ़ायदे मिळत असतील तर लग्न झाल्यावर कशाला उगाच नुकसान? दुसरं म्हणजे खूsssप झोपाळू हवी नाहितर शनिवारी रविवारी पहाटे ११ च्या आधी उठून मलाही उठवून ठेवेल... आमच्या kitchen मधल्या सगळ्या processes पूर्ण पणे follow केल्या पहिजेत आणि रात्री झोपायच्या आधि sink मधली सगळी भांडी घासून जागेवर ठेवली पाहिजेत..(माझा turn असेल तेव्हा मी पण घासेन..no probs..:) सकाळी सकाळी आदल्या दिवशीची भांडी sink मधे दिसली की फ़ार घाण वाटतं..) हो आणि carpet वर shoes घालून फ़िरायचं नाही आणि केस गळत असतिल तर अंघोळ झाल्यावर bath tub साफ़ करायचा...
House wife नको...दिवस भर busy असलेलं बरं असतं.. नाहितर संध्याकाळी चिडचिड, कटकट.. (आमच्या colony मधल्या housewives दिवसभर खूप पकतात... आणि संध्याकाळी नवर्यांना त्रास देतात.. ;)
माझ्याशी प्रत्येक बाबतित वाद घालायची तयारी हवी... (वाद म्हणजे भांडण नव्हे..मतभेद, चर्चा, debate) लगेचच पांढरे निशाण नको... आणि सगळ्यात मुख्य अट म्हणजे कुठल्याही भाषेत बोलताना आणि कुठल्याही भाषिक व्यक्तिशी बोलताना "मुंबई" आणि "पूणे" असच म्हंटलं पाहिजे, "Bombay" किंवा "poona" नाही...बाकी ग्रुह्क्रुत्यदक्ष, नाकीडोळी निटस वगैरे usual अटी apply...
हे सगळं ऐकून माझी ती मैत्रिण म्हणते "जरा अवघड आहे पण try करते..पण माझा तूला सल्ला आहे...अजून एक requirement add कर.." मी म्ह्टलं "काय?" तर ती म्हणते... "जरा sensible हवी... मठ्ठं आणि बिनडोक नको... India ते US प्रवास एकटीने करायची तयारी हवी...." मी म्हंटलं.."ok.. go ahead.. तूच घे test आणि ठरव की sensible आहे की नाही ते.... :)"
पण शेवटी असं ठरलं की मी पून्हा एकदा विचार करून अटी ठरवाव्या म्हणजे तिचं काम सोप्प होईल आणि तो पर्यंत bachelor's life enjoy करावं.. :)
