अन्नासाठी दाही दिशा...!!!!

कालची संध्याकाळ एकदम happening झाली... office मधून घरी आल्यावर बघितलं तर weather.com वर पाऊस आणि thundestroms च्या alerts येत होत्या.. त्यामूळे मी काही न करता घरी बसायचं ठरवलं.. पण कधी नव्हे ते माझ्या roomies ना Tenis खेळायची हौस आली होती.. माझा भयंकर झोपाळू roomie सुध्दा संध्याकाळी बाहेर पडलेला पाहून अजिबात घरात बसवेना... मी अजून एका मित्राला फोन करून अगदी भोलानाथ style मधे "सांग सांग मलय पाऊस पडेल का?" असं विचारलं..तो बिचारा दमून आलेला, काही कळायच्या आत "नाही" म्हणून बसला.. मग मी लगेच फ़र्मान सोडलं "ठिके.. तयार हो.. आणि खाली ये..आपण swimming ला जाऊ."
swimming ला सूरवात करत नाही तो खरच पाऊस आला... आणि pool वरच्या बाईनी आम्हाला हाकलून दिलं.. :(
घरी येऊन जरा स्थिरस्थावर होत नाही तो बाहेर सोसाट्याचा वारा चालू झालेला.. आणि झाडं पडायला लागली.. आणि तेव्हड्यात एक अतिशय आनंददायक घटना घडली.. Light गेले.. आणि ते पण US मधे.. इथल्या फ़िरंग्यांना लगेच वाटलं असणार की ह्यामागे नक्कीच एखादी अतिरेकी संघटना आहे.. :D.. (आपल्याक्डे bombblast झाले तरी कोणाला असं वाटत नाही...तेही हाल्ली routine झालयं.. load shading सारखं..) पण आम्ही मात्र अगदी जल्लोष केला..US मधल्या इतर ठिकाणी असलेल्या मित्रांना लगेच फोन करून ही बातमी पण सांगितली... पूण्याची खूsssप आठवण झाली.. आधि डोंबिवली ला असतानाही दिवे गेल्यावर खूप धमाल यायची..
इथे दिवे जातिल ह्या शक्यतेचा कधी विचारच न केल्याने मेणबत्त्या, tourch अश्या गोष्टी सहाजिकच तयार नव्ह्यत्या.. मग digital camera मधल्या batteries काढून tourch मधे घाला..(ज्या नेहमी प्रमाणे discharged होत्या..!) कुणाच्या तरी वाढदिवसाला आणलेल्या इंचभर उंचीच्या मेणबत्त्या शोधा आणि त्या पेटवायचा प्रयत्न करा.. असले प्रकार करून झाले.. शेवटी मोबाइल फोन आणि laptop ह्यांच्या उजेडात वावरणं चालू झालं... मेणबत्ती नाही हे कबूल न करता आम्ही किती technologically advanced आहोत ह्यावरच धन्यता मानली...भूक लागायला लागल्यावर मात्र सगळॆच जरा वैतागायला लागले.. कारण cooking range पण electricity वरच चालतो.. मग जोरदार फोनाफोनी चालू झाली... ऐन स्वैपाकाच्यावेळी दिवे गेल्यामूळे सगळ्यांकडे अर्धवट शिजलेलं अन्न होतं.. म्हणजे १ च शिट्टी झालेला भात, juuuuuust फ़ोडणीला टाकलेली भाजी किंवा एकच बाजू भाजून झालेली पोळी वगैरे.. (आमच्या घरी कच्ची maggy होती.. :) म्हणजे एकंदरीत "जेवणेबल" काहीच नव्हतं.. मग काय?? अर्थातच बाहेर जायचा बेत ठरला...3 गाड्याभरून लोकं एकदाची बाहेर पडली..
जवळपासच waffle house मधे जाऊ म्हणून शिरलो तर तिथे waiting list... :o त्या waffle house मधे एरवी काळं कूत्रदेखिल नसतं... आधिच भरलेलं hotel आणि त्यात आम्ही १०-१२ जणं तिथे धडकल्यावर तिथल्या बाईला हर्षवायूच झाला होता.. "फ़क्त २० मि. थांबा देतेच तुम्हाला जागा" असं ती आम्हाला सारखं सांगत होती... पण उगाच तिला अत्त्यानंदानी heart attack वगैरे यायचा म्हणून आम्हीच तिथून सटकलो.. तिथून पूढे Denies मधे जायच तर तिथेही दिवे नव्हते आणि तिथले waiters स्वतःच बाहेर उभे होते.. दरम्यान ३ गाड्यांमधे जोरदार communication चालू होतं... १२ proactive engineers आपआपली डोकी चालवत होते.. शंतनूचं बंगाली मिश्रीत मराठी, माझं आणि अर्पणाचं मराठी मिश्रीत हिंदी आणि एकताचं हिंदी मिश्रीत english अश्या अगम्य भषांमधला "संवाद" आणि त्याच्या जोडीला कौशिकचं भन्नाट stunt driving, अश्विन चे महाभयंकर PJ आणि अमेय आणि मलय ची अखंड बडबड.. एकूण प्रचंड mess चालू होता.. मधे आणखी २ restaurants गेली जी बंद झाली होती किंवा दिवे नव्हते.. मग शहराच्या दूसर्या बाजूला रहाणार्या आमच्या एका senior कडे जाउन "आम्हाला जेवू घाला हो..." अशी request करू अशीही एक कल्पना पूढे आली...
शेवटी taco bell की Pizzahut असे दोनंच option उरले...आणि pizza hut ठरलं.. तिथे आधिच बरच काही काही संपलेलं होतं आणि फ़क्तं "To go" च मिळेल असं तिथल्या माणसाने yahoo messnger वरच्या immotion सारखा सरळ चेहेरा करून सांगितलं... तो नक्की मागच्या जन्मी पुण्यातला दुकानदार असणार... :)
तिथेही महार्चचेनंतर एकदाची order ठरली आणि १५ मिनीटांनी समोर आलेला pizza पोटात ढकलला... खाणं आल्यावर सगळ्यांचे आवाज एकदम बंद आणि ५ ते ७ मि. मधे सगळं फ़स्तं.. अर्थात ते to go असल्याने बाहेर उभं राहून खावं लागलं...
जेवणासाठी घराच्या दाहीबाजूनां वणवण फ़िरून झाल्यानंतर शेवटी एकदाचं आम्हाला जेवण मिळालं आणि आमची पलटण southmoor मधे परतली.. तरीही घरी दिवे आलेलेच नव्हते.. laptop पण discharge होउन बंद झालेले.. मग आम्ही बाहेरच शतपावली करत बसलो... रात्री उशिरा कधितरी दिवे आले आणि घरात दिवाळी झाली.. काल st.Louis मधे दिवे जाण्याचा record break झाला.. एकूण सगळं अगदी homely वाटंलं.. :)