भारतात परत जाण्याबद्द्ल जेव्हा जेव्हा चर्चा चालू होतात तेव्हा दर वेळी भयंकर द्विधा मनस्थिती होते... माझ्या दोन मनांचं जणू डिबेट च चालू होतं.. हे दुसर मन वास्तविक फार शांत आणि passive आहे.. फक्त निर्णय घ्यायच्या वेळीच मुसंडी मारून वर येतं... मग तो निर्णय अगदी भारतात परत जाण्याइतका महत्त्वाचा असो की Burger King मधे खायचं का Tacobell मधे इतका trivial असो..
एक मन म्हणतं.. "कशाला जायचय परत ? इथे सगळं settled आहे.. घर चांगलं आहे.. मित्र मैत्रिणी आहेत.... रहा की गप्प पणे.. " पण मग दुसरं मन म्हणतं.. "भारतात काय गोष्टी settled नाहियेत ? तिथे तर ह्या पेक्षा मोठं घर आहे.. बाईक आहे.. गाडी आहे.. इथले नाही पण बाकीचे मित्र मैत्रिणी आहेतच की.."
मग पहिलं मन म्हणतं... "काम पण सुरळीत चाललय... चांगला role आहे.. जबाबदार्या आहेत... आजूबाजूचे लोक खूष आहेत.." दुसरं मन म्हणतं... "अरे जबाबदार्यांचं काय.. घ्यायची तयारी असली की त्या येतातच आपोआप...आणि करायची इछा असलेल्याला काम द्यायला लोकं तयारच असतात.."
पहिलं मन तरीही कामाचा विचार करतच राहातं.. "ह्या प्रोजेक्ट मधे सुरुवातीपासून असल्याने सगळंच माहिती आहे.... अगदी टिम पासून applications पर्यंत.." दुसरं मन म्हणतं " त्याने काय फरक पडतोय... आपल्या comfort झोन मधून कधितरी बाहेर पडायलाच पाहिजे... नाहितर challenges घ्यायची सवय हळूहळू बंद होते... मेंदू गंजेल तुझा अशाने..."
पहिलं मन तरी त्याचा हेका सोडत नाही... '"इथल्या टिम बरोबर चांगला रॅपो जमलाय... इथला बॉस तर मिटींग मधे म्हणाला पण की "as everything is well settled and there are no issues, we conveniently forget about your project" ... आणि team lead पण बोंबाबोंब करेल.." दुसरं मन हसून म्हणतं.. "ह्या अश्या स्तुतीने गुददुल्या होणं सहाजिक आहे... पण शेवटी ते मॅनेजर आहेत... प्रोजेक्ट टिम मॅनेज करणं त्यांच काम आहे... चालत्या गाड्याला खिळ घालणं कोणाला आवडेल... तुझा एक Junior team member दुसर्या टिम मधे गेला तेव्हा तू नव्हती आदळ आपट केलीस?? पण त्याच्याशिवाय आज सगळं चालू आहेच ना? आणि इथली टिम काल पर्यंत दिपक ला requirements आणि issues पाठवत होती.. आज तुला पाठवत्ये.. उद्या आणखी कोणाला... whatz the big deal?"
पहिलं मन अचानक track बदलून personal गोष्टींकडे वळतं.. '"पण मला इथली life style आवडते... स्वत:चं काम वेळेवर करा आणि बाकीच्या वेळी enjoy करा... '" दुसरं मन म्हणतं '"हो?? मग दिवाळी/गणपतीत दिवस दिवस eskal आणि maharashtratimes वरच्या बातम्या वाचून आपली हौस का भगवतोस? ते सगळं miss नाही करतं.."
"अरे त्या वेळेला सुट्टी घेऊन जाऊन यायचं भारतात इव्हडं काय त्यात?"
दुसर्या मना कडे उत्तर तयारच असतं.. '"येणारी दिवाळी ही भारताबाहेरची चौथी दिवाळी असेल असं तू परवाच कोणाला तरी सांगत होतास... !!!!!"
पहिलं मन विचार करून म्हणतं.. "पण इथलं YMCA, week end ची potlucks, late night hang outs..हे सगळं भारतात कसं मिळणार ?"
दुसरं मन लगेच म्हणतं.. "YMCA तून परत आल्यावर स्वत:च्या स्वैपाक स्वत: करायला किती जिवावर येतं त्याचं काय? potluck झाल्यावर साफसफाई करण्यासाठी कामवाल्या बाई असत्या तर किती बरं झालं असतं असं वाटतं त्याचं काय? आणि late night hangouts बद्द्ल म्हणायचं तर भारतात असताना किती week ends ना रात्री लवकर घरी आला होतास? आणि घरी होणारे लाड, निरज निशांत बरोबर खेळणं, घरातली बाग एव्हडच काय पण पूण्याचं ऑफिस देखिल तू इथे miss करतोसच ना.. आणि एकदा settle झाल्यावर हे सगळं हळूहळू कमी होतच..."
"ते खरं आहे.. पण तिथल्या त्या मराठी मालिका, तेच ते जातिचं राजकारण, ऑफिस ला पोचायला लागणारा तास भर वेळ, काही काही अति irritating आणि तरीही सहन करावे लागणारे नातेवाईक, 'लोग क्या कहेंगे' चं presurre हे सगळं इथे नाहिये ना...."
ह्यावर मात्र दुसर्या मनाकडे काही उत्तर नसतं... ते confuse झाल्यचं बघून पहिलं मन आपले बालिश इमले बांधू लागतं...
"जर दोन्ही कडच्या चांगल्या गोष्टी घेऊन तिसरं वेगळंच जग निर्माण झालं तर.. म्हणजे मी सकाळी उठीन तेव्हा माझा southmoor मधल्या खोलीत असेन... म्हणजे खिडकी बाहेर दिसणारं lush green lawn, सुंदर झाडं.. माझं table, त्यावरची lampshade... आणि त्याच्या बाजूच्या अनेक perfumes च्या बाटल्या... मग मी जेव्हा आवरून बाहेर येईन तेव्हा आमच्या पूण्याच्या किचन टेबल वर असेन.. आई मला चहा आणि breakfast देईल.. आणि डब्बा सुद्धा....चहा पिताना मी बाबांकडून सकाळ काढून घेऊन त्यामधल्या पूणेरी बातम्या वाचेन आणि त्यांना मी निघेपर्यंत TOI वाचायला लावेन.. आज्जी ची पूजेची तयारी चालू असेल.. वहिनी ऑफिसच्या तयारीत खालीवर पळापळ करत असेल आणि दादा तिला त्रास देत असेल... नुकतेच उठलेले निरज निशांत तिथे बसून दूध पित असतील... निघताना मी निशांत ची काहितरी खोडी काढेन आणि मग तो मोठ्याने भोकाड पसरेल... :) घरातून बाहेर पडून मी माझी Camrey काढेन आणि I-55 वर drive करून १५ मिनिटात downtown मधे पोचेन... ऑफिस मधे माझा पूण्याचा ग्रुप असेल.. आणि lunch ला कॅंटिनमधे आम्ही खूप टवाळक्या करू... ऑफिस मधे मी आणि बाकीची लोकंही कामाच्या वेळी dedicatedly कामच करतिल आणि सगळे वेळेवर घरी जातिल... घरी येईन परत येईन तेव्हा सगळे नुकतेच परतलेले असतिल.. TV वर कोणतही cartoon किंवा मराठी मालिका चालू नसेल आणि आम्ही चहा पिताना एकत्र बसून गप्पा मारू... तेव्हा आम्ही फक्त आमच्याच घरातले सगळे जण असू.. कोणिही unwanted नातेवाईक हजर नसतिल किंवा त्यांचे फोन ही आलेले नसतिल... तितक्यात कौशिक आणि चंदनाचा फोन येईल मग आम्ही soouthmoor मधे थोडावेळ टेनिस किंवा बॅडमिंटन खेळू आणि नंतर YMCA त जाऊ... घरी येऊन मी shower घेईन तो पर्यंत गरम जेवण तयार असेल.. जेवणानंतर गौतम रश्मी किंवा विनोद चा फोन येईन आणि मग आम्ही stake in shake किंवा Denyes मधे जाऊन shake किंवा ice cream खाऊ... ते करताना ऑफिस मधल्या गॉसिप discuss करून खूSSप ह्सू आणि दंगा करू...
घरी येईपर्यंत आई, वहिनी आणि निशांत सोडून सगळे झोपलेले असतिल आणि बोबलकांदा निशांत मला "काका तू 'भोप्पा' नाही का अजून??" असं विचारेल.. :D मग आई तिचं लिखाणं करत बसेल आणि मी तिथेच बसून laptop वर timepass करेन...
तोपर्यंत दुसरं मन भानावर येऊन म्हणतं.. "साहेब कल्पनांच्या भरार्या मारणं बंद करा आणि manager आणि senior project manager बरोबरच्या मिटींग च्या तयारीला लागा... जे होणार नाही त्याचा विचार करत बसून वेळ घालवण्यापेक्षा जे उद्या करायचं आहे त्याची तयारी करा.."
पहिलं मन सारे विचार झटकून कामाला लागतं आणि दुसरं मन आता काही काम न उरल्याने परत passive mode मधे निघून जातं.. "To be or not to be ? चा प्रश्ण शेवटी अनुत्तरितच रहातो... !
कहानी "घर-घर" की...
अखेर मागच्या week end ला आमचं shifting (एकदाचं) पार पडलं... घरात असलेल्या प्रचंड सामनासह परत shifting करायचं नाही असं ठरवूनही परत एकदा ते करावच लागलं... stl मधलं माझं हे तिसरं आणि एकूणातलं सहावं घर...
डोंबिवली ला असताना आम्ही अगदी सुरुवातिला पतंगे बिल्डिंग नावच्या एका चाळित रहात असू... मला आता फारच अंधूक आठवतं त्या घराबद्दलं... तिन (किंवा अडिच म्हणायला हवं खरतर) खोल्या असलेलं आणि मोठी balcony असलेलं ते घर बर्यापैकी जूनाट होतं.. टिपीकल चाळ असलेल्या त्या building मधे आई बाबा सुमारे १४ वर्ष रहात होते.. मोठी corridor वजा balcony, एका ओळीत असलेली ५/६ घरं आणि अगदी शेवटी असलेले २ common संडास... खालच्या मजल्यावर मालक आणि वर आम्ही ३/४ भाडेकरू... त्या घरातली मला ठळक पणे आठवणारी गोष्ट म्हणजे जांभळाच झाडं... रात्री गच्चीत झोपून सकाळी उठून जांभळं तोडून मग खाली यायचं असा काहीसा उन्हाळातला कार्यक्रम असायचा.. एकूण त्या वेळेला गल्ली मधे सगळे वाडे होते.. छान कौलारू घरं, मागे पुढे अंगण, मागे विहीर आणि प्रत्येकाचा घराभोवती मस्त झाडं...
पुढे आमच्याच गल्लीतला एक वाडा पाडून तिथे बिल्डींग बांधायला सुरुवात झाल्यावर आम्ही तिथे नविन आणि ownership च घर घेतलं... दुसर्या मजल्यावरचं, ५ खोल्यांचं, पुढच्या बाजूचं आणि भरपूर हवा उजेड असलेलं हे घर अतिशय छान होतं... मोठा हॉल, प्रशस्त किचन, दोन बेडरुम आणि एक अभ्यासाची खोली (जिथे बसून मी कधिच अभ्यास केला नाही :) आणि पुढच्या बाजूला गॅलरी अश्या ह्या घरात गेल्यावर पतंगे बिल्डींग मधल्या नाकपुडी एव्हड्या आणि common संडास असलेल्या घरात एव्हड्या सामानासह आपण कसं रहात होतो हे आम्हालाच कळायचं नाही... आमच्या मजल्यावर आम्ही, दातार आणि अमोदकर असे तिघं जण खूप वर्ष एकत्र होतो.. बाकीच्या दोन घरातले लोकं बदलत असायचे... अति गळ्यात गळे नाहित आणि कचाकचा भांडणही नाहीत त्यामूळे मजल्यावर नेहमिच "शांतता" असायची... आणि आज आम्ही सगळे जण वेगळी कडे रहायला गेल्यावरही सगळ्यांचा contact असतो... ह्या घरातल्या फरश्या बिल्डरच्या "artistic view" मूळे मघेच डार्क तर मधेच पांढर्या होत्या.... मी लहानपणी फक्त पांढर्या किंवा फक्त काळ्या फरशांवरच चालायचा असा नियम असल्यासारखा बर्याचदा उड्या मारत चालायचो... :) अभ्यासाची खोली ही फक्त पुस्तकं ठेवायलाच बाकी अभ्यास मी जवळ जवळ प्रत्येक जागी बसून केला आणि ठिकठिकाणी माझी पुस्तकं, वह्या, पेन काही ना काही सापडायचच .. !!! रात्री बर्याचदा आई तिचं लिखाण आणि मी माझा अभ्यास करत बसायचो आणि रात्री कॉफी करून प्यायचो... त्यावेळी घराचं decoration, रंगकाम, furniture ह्या तुलनेने low priority गोष्टी असल्याने ते सगळं बरेच वर्ष चाललं होतं.... ह्या घराशी इतक्या आठवणी जोडलेल्या आहेत की पूण्याला shift झाल्यावर ही ते घर विकायचं ही concept च पचनी पडत नव्हती... मी आणि आज्जी ने बाकी सगळ्यांशी fight मारून त्या घराच विकणं सुमारे ६ वर्ष लांबवलं होतं...!! आणि विकल्यानंतर आम्ही आमचं उरलेलं सामान घ्यायला गेलेलो असतान त्या लोकांनी लावलेली घराची लावलेली वाट बघून मला इतक वाईट वाटलेलं आणि राग ही आला होता.. की त्या लोकांना तिथून हकलून देऊन पूर्ण साफ सफाई करावी असं वाटत होतं...
दरम्यान जरा स्थिर झाल्यावर आणि आमची शिक्षणं "मार्गी" लागल्यावर बाबा आणि आज्जीनी त्यांचं अनेक वर्षांचं स्वप्न असलेलं "पूण्यातलं स्वत:च घर" बांधायचं ठरवलं... आज्जीला तर पूण्यातल्या घराची इतकी हौस होती की तिनी सुमारे ३० वर्षा पूर्वी पूण्यात एक छोटा प्लॉट घेऊन ठेवला होता... बिल्डर, आर्किटेक्ट आणि आम्ही असे तिघेही अगदी एकारांत कोब्रा असून ही त्या घराचं बांधकाम ठरलेल्या schedule पेक्षा सुमारे २.५ वर्ष जास्त चाललं... !!!! आम्ही जेव्हा मे महिन्यात पुण्यात ल्या तयार झालेल्या घरात पहिल्यांदा रहायला गेलो तेव्हा जिकडे तिकडे सिमेंटच सिमेंट अशी अवस्था होती.. सुरुवातिला आम्ही दर मे महिना आणि दिवाळीत तिथे रहायला जात असू आणि नंतर माझी १० वी झाल्यावर कायमचे पूणॆकर झालो... ह्या घरातली बाकीची कामं डोंबिवली पेक्षा relatively लवकर आवारली.... पुढे दादाचं लग्न झाल्यावर आणि निरज झाल्यावर ह्या घरावर अजून एक मजला वाढ्वावा असा विचार झाला आणि माझ्या ऐन शेवटच्या वर्षात वरच्या खोल्यांच काम चालू झालं... पुन्हा जूनी "कोकणस्थ" टिम एकत्र आल्याने ४ महिन्यांच काम १ वर्ष चाललं.. :D एकदा तर त्या बांधकामाचा आवाज मला अभ्यास करत असताना इतका असह्य झाला की मी त्या कामगारांना हकलूनच दिलं... एक पान सुमारे ४ दा वाचून ही मला त्यातलं एक अक्षरही कळतं नव्हतं... ते काम पूर्ण झाल्यावर मला आयूष्यात पहिल्यांदाच स्वतंत्र खोली मिळाली होती.. :) साधारण इतर खोल्यांमधे न बसलेली कपाटं, बेड आणि computer टेबल असं सामान माझ्या खोलीत होतं... अगदी लहान पणा पासून ते आत्तापर्यंत आज्जीच्या खोलीत झोपायची सवय असल्याने माझ्या खोलीत मला सुरुवातिला झोपच यायची नाही.. ! घर शोधणं आणि ते लावणं ह्यातली खरी "मजा" st louis ला आल्यावर होती... इथे सगळं स्वत: करायचं होतं जे आत्ता पर्य़ंत कधिच करायची वेळ आली नव्हती.. :) तसा southmoor चा परिसर बघितल्याबरोबर आवडून जाईल असा होता...आत गेल्यागेल्या रस्त्याच्या दोन्ही बाजूला झाडी... २ मजल्यांची उतरल्या छपरांची मधे मधे विटांचं डिझाईन असलेली टुमदार घरं, मोठी लॉन्स, त्या भोवतिचे फुलांचे ताटवे, टेनिस कोर्ट आणि स्विमिंग पूल...एकूण सगळं कसं सुंदर होतं.... मुख्य म्हणजे जिना चढून वर गेल्यावर मोठं coridor आणि त्या भोवती दोन्ही बाजूला घरं अशी हॉटेल सारखी रचना नव्हती... सुरुवातिला घरात माझ्या आणि roomie च्या बॅगा सोडून काही सामान नव्हतं... तेव्हा deals शोधून किंवा गराज सेल मधे जाऊन घरातलं सामान आणायला खूप मजा यायची... पूण्याला घरातली इकडची काडी तिकडे न करणारा मी स्वैपाकापासून सफाई पर्यंत सगळं करायला लागलो होतो.. :) आमचं घर आणि especially किचन southmoor मधलं सगळ्य़ात साफ आहे असं certificate soouthmoor मधल्या housewife gang नी दिलं होतं... :D आणि माझ्या साफसाफाई ची "किर्ती" जगभर पसरवायची कामगिरी माझ्या roomies नी व्यवस्थित केली होती.... :। पुढे माझ्या roomie चा परत जायचा प्लॅन ठरायला लागल्यावर आम्ही 1 BHK घर शोधायच ठरवलं... त्यावेली आम्ही आमच्या peroperty manager ला लई पिळलं होतं... हे घर पुढच्या बाजूला नाही, हे मेन रोड पासून खूप आत आहे, 1 BHK townhouse चं डिझाईन चांगलं नाहिये, २ BHK townhouse महाग आहे, ह्या घराच furniture जुनं आहे, ह्या घरात उजेड कमी आहे, इतर काही नाही तर ह्या घराजवळ काही irritating लोकं रहातात इ सगळी कारणं देऊन झाली.... शेवटी तिने आम्हाला सांगितलं की माझ्याकडे ही घरं आहेत.. कोणतं हवय ते तुम्ही ठरवून सांगा.... :) त्यावेळचं shifting फार तापदायक होतं.. भर थंडीत आणि week day ला संध्याकाळी... :(
ते 1 BHK लहान पडायला लागल्यावर आणि अजून एका मित्राला accomodate करण्यासाठी पुन्हा एकदा घर बदलणे कार्यक्रम झाला... ह्यावेळी मात्र पाहिल्याच प्रयत्नात romodelled, पुढच्या बाजूचं, भरपूर हवा उजॆड असलेलं, ground floor वरचं असं घर मिळालं... दोघांच्याही घरात प्रचंड सामन असल्याने कौशिक, विनोद, निशांत सारख्या तगड्या जवानांपासून अवंती, चंदना, मिता ज्यांनी छोटे मोठे खोके हलवायला मदत केली अश्या सगळ्य़ांनी च खारीचा का होईना पण वाटा उचलला... :)
आधी आम्ही गराज सेल मधे जाऊन सामान उचललं पण आता आम्हालाच गराज सेल लावायची वेळ आली आहे... !! सध्या घरात असलेल्या सामानातल्या काही मुख्य गोष्टी म्हणजे २ microwave, सुमारे ७ वेगवेगळ्या प्रकारची टेबल्स including 2 dining tables, २ iron boards, 3 irons, सर्वप्रकारच्या साफसफाईच्या साबणांचे १०/१२ डबे, सुमारे १५० हॅंगर, infinite चमचे, १०-१२ मसाल्याची पाकिटे, ४ मोठे conrflakes चे डबे, 3 राईस कूकर आणि वेगवेगळ्या आकाराचे असंख्य खोके जे अजूनही घरभर पडले आहेत.... !!!!
८ दिवस झाले तरी अजून आवरा आवरी संपतच नाहिये... आणि tacobell आणि burger king वर दिवस काढणं चालू आहे... ह्या shifting नंतर आता stl मधे परत shifting करायचं नाही असा निश्चय मी परत एकदा केला आहे... hopefully तो पतर मोडावा लागणार नाही... :)
डोंबिवली ला असताना आम्ही अगदी सुरुवातिला पतंगे बिल्डिंग नावच्या एका चाळित रहात असू... मला आता फारच अंधूक आठवतं त्या घराबद्दलं... तिन (किंवा अडिच म्हणायला हवं खरतर) खोल्या असलेलं आणि मोठी balcony असलेलं ते घर बर्यापैकी जूनाट होतं.. टिपीकल चाळ असलेल्या त्या building मधे आई बाबा सुमारे १४ वर्ष रहात होते.. मोठी corridor वजा balcony, एका ओळीत असलेली ५/६ घरं आणि अगदी शेवटी असलेले २ common संडास... खालच्या मजल्यावर मालक आणि वर आम्ही ३/४ भाडेकरू... त्या घरातली मला ठळक पणे आठवणारी गोष्ट म्हणजे जांभळाच झाडं... रात्री गच्चीत झोपून सकाळी उठून जांभळं तोडून मग खाली यायचं असा काहीसा उन्हाळातला कार्यक्रम असायचा.. एकूण त्या वेळेला गल्ली मधे सगळे वाडे होते.. छान कौलारू घरं, मागे पुढे अंगण, मागे विहीर आणि प्रत्येकाचा घराभोवती मस्त झाडं...
पुढे आमच्याच गल्लीतला एक वाडा पाडून तिथे बिल्डींग बांधायला सुरुवात झाल्यावर आम्ही तिथे नविन आणि ownership च घर घेतलं... दुसर्या मजल्यावरचं, ५ खोल्यांचं, पुढच्या बाजूचं आणि भरपूर हवा उजेड असलेलं हे घर अतिशय छान होतं... मोठा हॉल, प्रशस्त किचन, दोन बेडरुम आणि एक अभ्यासाची खोली (जिथे बसून मी कधिच अभ्यास केला नाही :) आणि पुढच्या बाजूला गॅलरी अश्या ह्या घरात गेल्यावर पतंगे बिल्डींग मधल्या नाकपुडी एव्हड्या आणि common संडास असलेल्या घरात एव्हड्या सामानासह आपण कसं रहात होतो हे आम्हालाच कळायचं नाही... आमच्या मजल्यावर आम्ही, दातार आणि अमोदकर असे तिघं जण खूप वर्ष एकत्र होतो.. बाकीच्या दोन घरातले लोकं बदलत असायचे... अति गळ्यात गळे नाहित आणि कचाकचा भांडणही नाहीत त्यामूळे मजल्यावर नेहमिच "शांतता" असायची... आणि आज आम्ही सगळे जण वेगळी कडे रहायला गेल्यावरही सगळ्यांचा contact असतो... ह्या घरातल्या फरश्या बिल्डरच्या "artistic view" मूळे मघेच डार्क तर मधेच पांढर्या होत्या.... मी लहानपणी फक्त पांढर्या किंवा फक्त काळ्या फरशांवरच चालायचा असा नियम असल्यासारखा बर्याचदा उड्या मारत चालायचो... :) अभ्यासाची खोली ही फक्त पुस्तकं ठेवायलाच बाकी अभ्यास मी जवळ जवळ प्रत्येक जागी बसून केला आणि ठिकठिकाणी माझी पुस्तकं, वह्या, पेन काही ना काही सापडायचच .. !!! रात्री बर्याचदा आई तिचं लिखाण आणि मी माझा अभ्यास करत बसायचो आणि रात्री कॉफी करून प्यायचो... त्यावेळी घराचं decoration, रंगकाम, furniture ह्या तुलनेने low priority गोष्टी असल्याने ते सगळं बरेच वर्ष चाललं होतं.... ह्या घराशी इतक्या आठवणी जोडलेल्या आहेत की पूण्याला shift झाल्यावर ही ते घर विकायचं ही concept च पचनी पडत नव्हती... मी आणि आज्जी ने बाकी सगळ्यांशी fight मारून त्या घराच विकणं सुमारे ६ वर्ष लांबवलं होतं...!! आणि विकल्यानंतर आम्ही आमचं उरलेलं सामान घ्यायला गेलेलो असतान त्या लोकांनी लावलेली घराची लावलेली वाट बघून मला इतक वाईट वाटलेलं आणि राग ही आला होता.. की त्या लोकांना तिथून हकलून देऊन पूर्ण साफ सफाई करावी असं वाटत होतं...
दरम्यान जरा स्थिर झाल्यावर आणि आमची शिक्षणं "मार्गी" लागल्यावर बाबा आणि आज्जीनी त्यांचं अनेक वर्षांचं स्वप्न असलेलं "पूण्यातलं स्वत:च घर" बांधायचं ठरवलं... आज्जीला तर पूण्यातल्या घराची इतकी हौस होती की तिनी सुमारे ३० वर्षा पूर्वी पूण्यात एक छोटा प्लॉट घेऊन ठेवला होता... बिल्डर, आर्किटेक्ट आणि आम्ही असे तिघेही अगदी एकारांत कोब्रा असून ही त्या घराचं बांधकाम ठरलेल्या schedule पेक्षा सुमारे २.५ वर्ष जास्त चाललं... !!!! आम्ही जेव्हा मे महिन्यात पुण्यात ल्या तयार झालेल्या घरात पहिल्यांदा रहायला गेलो तेव्हा जिकडे तिकडे सिमेंटच सिमेंट अशी अवस्था होती.. सुरुवातिला आम्ही दर मे महिना आणि दिवाळीत तिथे रहायला जात असू आणि नंतर माझी १० वी झाल्यावर कायमचे पूणॆकर झालो... ह्या घरातली बाकीची कामं डोंबिवली पेक्षा relatively लवकर आवारली.... पुढे दादाचं लग्न झाल्यावर आणि निरज झाल्यावर ह्या घरावर अजून एक मजला वाढ्वावा असा विचार झाला आणि माझ्या ऐन शेवटच्या वर्षात वरच्या खोल्यांच काम चालू झालं... पुन्हा जूनी "कोकणस्थ" टिम एकत्र आल्याने ४ महिन्यांच काम १ वर्ष चाललं.. :D एकदा तर त्या बांधकामाचा आवाज मला अभ्यास करत असताना इतका असह्य झाला की मी त्या कामगारांना हकलूनच दिलं... एक पान सुमारे ४ दा वाचून ही मला त्यातलं एक अक्षरही कळतं नव्हतं... ते काम पूर्ण झाल्यावर मला आयूष्यात पहिल्यांदाच स्वतंत्र खोली मिळाली होती.. :) साधारण इतर खोल्यांमधे न बसलेली कपाटं, बेड आणि computer टेबल असं सामान माझ्या खोलीत होतं... अगदी लहान पणा पासून ते आत्तापर्यंत आज्जीच्या खोलीत झोपायची सवय असल्याने माझ्या खोलीत मला सुरुवातिला झोपच यायची नाही.. ! घर शोधणं आणि ते लावणं ह्यातली खरी "मजा" st louis ला आल्यावर होती... इथे सगळं स्वत: करायचं होतं जे आत्ता पर्य़ंत कधिच करायची वेळ आली नव्हती.. :) तसा southmoor चा परिसर बघितल्याबरोबर आवडून जाईल असा होता...आत गेल्यागेल्या रस्त्याच्या दोन्ही बाजूला झाडी... २ मजल्यांची उतरल्या छपरांची मधे मधे विटांचं डिझाईन असलेली टुमदार घरं, मोठी लॉन्स, त्या भोवतिचे फुलांचे ताटवे, टेनिस कोर्ट आणि स्विमिंग पूल...एकूण सगळं कसं सुंदर होतं.... मुख्य म्हणजे जिना चढून वर गेल्यावर मोठं coridor आणि त्या भोवती दोन्ही बाजूला घरं अशी हॉटेल सारखी रचना नव्हती... सुरुवातिला घरात माझ्या आणि roomie च्या बॅगा सोडून काही सामान नव्हतं... तेव्हा deals शोधून किंवा गराज सेल मधे जाऊन घरातलं सामान आणायला खूप मजा यायची... पूण्याला घरातली इकडची काडी तिकडे न करणारा मी स्वैपाकापासून सफाई पर्यंत सगळं करायला लागलो होतो.. :) आमचं घर आणि especially किचन southmoor मधलं सगळ्य़ात साफ आहे असं certificate soouthmoor मधल्या housewife gang नी दिलं होतं... :D आणि माझ्या साफसाफाई ची "किर्ती" जगभर पसरवायची कामगिरी माझ्या roomies नी व्यवस्थित केली होती.... :। पुढे माझ्या roomie चा परत जायचा प्लॅन ठरायला लागल्यावर आम्ही 1 BHK घर शोधायच ठरवलं... त्यावेली आम्ही आमच्या peroperty manager ला लई पिळलं होतं... हे घर पुढच्या बाजूला नाही, हे मेन रोड पासून खूप आत आहे, 1 BHK townhouse चं डिझाईन चांगलं नाहिये, २ BHK townhouse महाग आहे, ह्या घराच furniture जुनं आहे, ह्या घरात उजेड कमी आहे, इतर काही नाही तर ह्या घराजवळ काही irritating लोकं रहातात इ सगळी कारणं देऊन झाली.... शेवटी तिने आम्हाला सांगितलं की माझ्याकडे ही घरं आहेत.. कोणतं हवय ते तुम्ही ठरवून सांगा.... :) त्यावेळचं shifting फार तापदायक होतं.. भर थंडीत आणि week day ला संध्याकाळी... :(
ते 1 BHK लहान पडायला लागल्यावर आणि अजून एका मित्राला accomodate करण्यासाठी पुन्हा एकदा घर बदलणे कार्यक्रम झाला... ह्यावेळी मात्र पाहिल्याच प्रयत्नात romodelled, पुढच्या बाजूचं, भरपूर हवा उजॆड असलेलं, ground floor वरचं असं घर मिळालं... दोघांच्याही घरात प्रचंड सामन असल्याने कौशिक, विनोद, निशांत सारख्या तगड्या जवानांपासून अवंती, चंदना, मिता ज्यांनी छोटे मोठे खोके हलवायला मदत केली अश्या सगळ्य़ांनी च खारीचा का होईना पण वाटा उचलला... :)
आधी आम्ही गराज सेल मधे जाऊन सामान उचललं पण आता आम्हालाच गराज सेल लावायची वेळ आली आहे... !! सध्या घरात असलेल्या सामानातल्या काही मुख्य गोष्टी म्हणजे २ microwave, सुमारे ७ वेगवेगळ्या प्रकारची टेबल्स including 2 dining tables, २ iron boards, 3 irons, सर्वप्रकारच्या साफसफाईच्या साबणांचे १०/१२ डबे, सुमारे १५० हॅंगर, infinite चमचे, १०-१२ मसाल्याची पाकिटे, ४ मोठे conrflakes चे डबे, 3 राईस कूकर आणि वेगवेगळ्या आकाराचे असंख्य खोके जे अजूनही घरभर पडले आहेत.... !!!!
८ दिवस झाले तरी अजून आवरा आवरी संपतच नाहिये... आणि tacobell आणि burger king वर दिवस काढणं चालू आहे... ह्या shifting नंतर आता stl मधे परत shifting करायचं नाही असा निश्चय मी परत एकदा केला आहे... hopefully तो पतर मोडावा लागणार नाही... :)
