Five point some one

पहिला ब्लॉग कशावर लिहावा हे सुचेपर्यंत weekend संपायची वेळ आली. पण ह्या weekend ला १ तरी ब्लॉग लिहायचाच असं ठरवलं होतं.
कालचं चेतन भगत ह्यांचं Five point Someone नावाचं पुस्तक वाचण्यात आलं. IIT सारख्या देशातील सर्वोत्तम अभियांत्रिकी महाविद्यालयातील अनुभवांवर अधारीत हे पुस्तक आहे. खरोखरच कॉलेज मधे होणारी मैत्री किती निखळ असते. मलाही कॉलेजचे दिवस आठवले आणि नकळत तेव्हाचे मित्रं आणि आत्ताचे professional life मधले "मित्र" ह्यांची तुलना झाली. ऑफ़ीस मधेही खूप जवळचे असे मित्र मैत्रिणी आहेत पण overall अनुभव फ़ारच वाइट होता. आणि विशेष करून कामानिमित्त परदेशी अल्यावर.
इथे तुम्ही trip ला एकत्र जाता just to share expenses. तिथे गेल्यानंतर प्रत्येक जण आपल्याला हवं ते करणार. ग्रुप मधे एकत्र जाऊन मजा करणे ह्या फ़ार दूरचा गोष्टी. कारण जेव्हा तुम्ही परदेशात मदत किंवा enjoyment करता तेव्हा ती डॉलर मधे करता. किम्मत अर्थातच जास्तं.
कॉलेज canteen मधे ४-५ जणात मिळून खाल्लेला fried rice किंवा noodles, १० जणांना पार्टी द्यायचिये म्हणून १० Rs. च्या ऐवजी सग्ळ्यांनी स्वताहून घेतलेलं स्वस्तातलं ice-cream, नाटकाला prize मिळाल्यावर cultural group मधल्या passout लोकांनी दिलेली पार्टी... हे सगळं आठवलं की आत्ताची हिशोबी मैत्री फ़ारच खुजी वाटते.
ह्या पुस्तकातल्या प्रमाणे आपल्या scotter वरून मित्रांना tripple seat घेउन फ़िरणारा Ryan, केवळ मित्र करताहेत म्हणून त्यांना साथ देणारा आलोक आणि प्रत्येक बाबतित आपल्या मित्रांचा सल्ला घेणारा हरी असा ग्रुप सग्ळ्यांना एकादातरी मिळाला पाहिजे.
काळ मागे जाऊन कॉलेज चे दिवस परत यावे असं आज सारखं वाट्टतयं...... :(