घर

काल smokey mountains च्या ट्रिप हुन परत आलो. त्याचे प्रवास वर्णन लिहायचा प्रयत्न करेनच नंतर.. पण तिकडून येताना मनात आलेले हे विचार... St Louis जवळ आल्यावर हायवे २७० लागला. तेव्हा एकदम "घर" जवळ आल्यासारख वाटलं.. खरं म्हणजे तिथे जेमतेम वर्षभराचं वास्तव्य... घरी अल्यावर तिथे कुणिच नसणार होतं... roomie सुध्दा ट्रिप ला बाहेर गेला होता.... पण राहाती जागा लळा लावुन जाते हेच खरं.... मागच्या वर्षी अमेरीकेत आलो ते पहिल्यांदाच घराबाहेर पडलेलो.... तेव्हापर्य़ंतचं सगळं शिक्षण, नोकरी घरी राहुनच झालेलं... त्यामुळे हे घर अगदी स्वतंत्र आणि स्वत:चं होतं.... घर मिळालं तेव्हा ४ रिकम्या खोल्या आणि त्यात माझ्या आणि मित्राच्या ३२ किलो वजनाच्या ४ bags असं स्वरूप होतं... हळूहळू सामान बाहेर आलं आणि जागेवर जाऊ लागलं... पण तरीही hall पूर्ण मोकळाच होता.... कुठलिही नवीन गोष्ट आणली की मला खूप आनंद व्हायचा... आणि मी लगेच त्याचे फोटो काढून घरी पाठवायचो...सुरवतीला तर चप्पल ठेवायचा stand, wash basin, bath tub ह्याचे सुद्धा फोटो काढले होते... :) नंतर एकदा टेबल, tv हे ही आलं आणि मग अमचं घर एकदम भरलं... आम्ही ते बरच आवरलेलं ठेवातो... माझ्या आई चा ह्यावर बरेच दिवस विश्वास नव्हता.. :) पण अमच्या colony मधल्या housewives कधी घरी आल्या की "bachelors असुनही तुमचं kitchen किती स्वच्छ आहे" असं certificate देउन जायच्या...
आता सगळ्या वस्तुंच्या जागांची इतकी सवय झाली आहे की जरा जागा बदलली की वस्तू सापडत नाहीत आणि चिडचिड होते... घरी पसारा घातल्यावर आई चा ओरडा का मिळायचा ते आता कळतं... :)
ह्या घरात अजुन किती दिवस राहायचय ते माहित नाही... पण ह्या घराच्या आठवणी मात्र कायम राहातील.,..घरात केलेला timepass, भांडण, मारामारी (?), potluck parties, बघितलेले pictures तसच रात्री जागून केलेलं office चं काम, मित्रांशी तास तास मारलेल्या फोन वरच्या गप्पा ह्या सगाळ्यां बारोबर घराची आठवण कायम येइलच..
आणि हो... आशा आहे की आम्ही असे पर्यंत ते आहे असचं स्वच्छ राहील... :)