एक सुंदर week end...

हल्ली इथे उन्हाळा चालू असल्याने प्रत्येक week end किंवा long week end नंतर आराम मिळायच्या ऐवजी दमायलाच जास्त होतं... ट्रिप ला गेल्यावर मिळालेला पूSSSर्ण वेळ (आणि घातलेले सगळे पैसे..) utilize करायचा अशी एक देसी mantality असते आणि शिवाय आरामच करायचा तर इथे कशाला आलो घरीच बसलो असतो असा एक "शहाणा" विचार पण असतो..
आणि विक एंड ला stl मधेच असलं तर अनंत हस्ते कमला वराने (वेळ) देता किती "करशील" दोन कराने.. अशी काहिशी अवस्था होते... म्हणजे मला पुस्तक वाचायची असतात आणि "मायबोली", "मराठी ब्लॉग विश्व", "देसी पंडीत" ह्या ठिकाणी ही फेरफटका मारायचा असतो... मला स्वत:ला ब्लॉग लिहायचा असतो आणि बाकिच्यांचे ब्लॉग वाचायचे पण असतात... मला बाहेर जेवायला पण जायचं असतं आणि घरी पण काहितरी लई भारी recepies try करायच्या असतात.. मला YMCA जायचं असतं, टेनिस खेळायचं असतं आणि swimming पण करायचं असतं... उगाच घराबहेरच्या लॉन वर बसून टिवल्याबावल्या करायच्या असतात, ऑफिस, मॅनेजर्स ह्या बद्दल crib मारायच असतं, त्याच वेळी ग्रुप मधल्या मुलींच चाललेलं गॉसिपिंग ऐकायच असतं आणि शिवाय orkut वर कोणाची status बदलली आहेत, कोणची locations change झाली आहेत हे पण बघायचं असतं.. कधी grocery shpoping ला जायचं असतं तर कधी मॉल मधे जायचं असतं.. तर कधी कोणितरी शोधून काढलेल्या एखाद्या नविन ठिकाणी फिरायला जायचं असतं..आणि हे सगळं करून आठवड्याची साठलेली झोप पूर्ण करायची असते.. एकूण काय तर निदान विकएंड तरी (का फक्त विकएंड च) ३६ तासांचे असावेत असं फार वाटतं.. इछा असेल तर इथे करण्यासारख्या इतक्या गोष्टी आहेत की "आम्हाला US मधे अगदी बोर होतं" असं रडगाणं गाणार्यांचा पूर्वी मला राग यायचा आता किव येते...
ह्या विकएंड ची सुरूवात खरंतर एकाच्या farewell पार्टी ने होणार होती... पण somehow मला आणि माझ्या rommie ला जायला जमलच नाही.. बाकीची जनता जाऊन आल्यावर आमच्याच घरी तंबू पडला... कितीतरी दिवसांनी rather वर्षांनी sound of music बघितला... एव्हड्या दिवसांनी बघितलेला आणि एव्ह्डा जूना असूनही तो पिक्चर किती ताजा आणि टवटवित आहे.. सुरुवातिला मारिया वर्णन करते त्याप्रमाणे निळे आकाश, हिरवी गार गवतची बेटं, डोंगर, पक्षी हे सगळं किती आनंददायी वाटतं.. खरचं मारीया प्रमाणे लहान गोष्टींमधे सौंदर्य़ शोधून आयुष्याचा आनंद उपभोगण सगळ्यांनाच जमलं तर? "Do re mi" आणि "so long.. farewell" म्हणत सगळ्यांना good night करणारी ती मूलं, "I am 16.. going on 17" म्हणत आपल्या मित्राबरोबर बेधूंद नाचणारी लिसेल, गाण्याचा जादूनी बदलून गेलेला captain, मारिया ची काळजी करणार्या आणि तिच्यावर मनापासून प्रेम करणार्या नन्स आणि captain बरोबर Austrain folk dance वर नाचतानाची ती लाजरी आणि लाल झालेली मारीया.. सगळं इतक छान आणि optimistic आहे की दुसर्या दिवशी उठल्यावर मला "आयुष्य किती सुंदर असतं" वगैरे सारखी वाक्य सुचायला लागली.. :)
नंतर घरी आणि भारतातल्या, अमेरीकेतल्या, ऑफिस मधल्या अश्या बर्याच मित्रमैत्रिणींबरोबर फोन, याहू, ओर्कूट, gtalk अश्या all possible माध्यमांद्वारे गप्पा मारून झाल्या आणि मग YMCA त जायचं ठरलं.. शनिवारी दुपारी २ वाजता YMCA त जाणारे आमच्या सारखे उत्साही (किंवा येडे) फारच थोडे लोकं असल्याने अगदी "होल वावर इझ अवर" अशी अवस्था असते... :D नंतर जवळ जवळ २ तास टेनिस खेळणं झालं.. कौशिक बरोबर टेनिस खेळताना बरं असतं तो माझ्या डोक्याला शॉट देत नाही.. नाहितर खेळायचं timepass म्हणून आणि नंतर डोकं भडकलेलं.. तशी शॉट बसायला कारणं काही कमी नसतात.. In fact तो एका स्वतंत्र पोस्ट चा विषय होऊ शकेल.. :)
रात्री मिता नी शोधून काढलेल्या एका अफगाणी रेस्टॉरंट मधे गेलो.. ह्या रेस्टॉरंट च एक चांगलं होतं ते म्हणजे Pure veggies ना देखिल भरपून options available होते.. नाहितर होतं काय की आम्ही चिकन हाणत असताना आणि तंगड्या तोडत असताना ते बिचारे पाला पाचोळा चघळत बसतात.. तिथलं चिकन इतकं tasty आणि soft होतं की अक्षरश: विरघळत होतं तोंडात..
आल्यावर "Life in a metro" नावचा अतिशय हास्यास्पद पिक्चर पाहिला...Page 3 जितका वास्त्ववादी वाटतो त्यापूढे हा अगदिच सुमार आहे... हा पिक्चर पाहून भारतातल्या metro cities मधे काय फक्त भयंकर पिसाट आणि despo लोकं रहातात की काय असं वाटत.. !!!! केके मेनन आणि शिल्पा शेट्टी मधे प्रॉब्लेम काये तेच कळत नाही raather तो कुठे स्पष्ट पणे दाखवलाच नाहिये.. कोंकणा सेन चा तो पंटर सुरूवातिला इतका आचरटपणा करतो आणि नंतर कदाचित त्याच्या आचरटपणा ची आपल्याला सवय होऊन जाते... असो.. आदल्या दिवशी पाहिलेल्या sound of music च्या पार्श्वभूमी वर हा म्हणजे अगदीच "आवरा" वाटला.. :)
तर एकूण चांगली झोप, चांगल खाणं, दोन पिक्चर, जिम,टेनिस, library तून आणलेली दोन पुस्तकं आणि आता हा निरर्थ्क पोस्ट .. विकएंड सत्कारणी लागला म्हणायचा.... :)