"आमच्या वेळी असं नव्हतं"

परवा घरी फोन केला तर माझ्या २.५ वर्षांच्या पुतण्याने उचलला आणि अगदी व्यवस्थित गप्पा मारल्या... फोन कसा धरावा, सुरुवातीला hello म्हणावं, नंतर "मी निशू बोत्तो" असं आपलं नाव सांगावं हे सगळ अगदी न शिकवता त्याला कळतं.. लहानपणा पासून फोन, computer, गाडी, TV, CD player हे सगळ घरात असल्याने ते वापरणं वगैरे शिकवाव लागतच नाही... पण मग असही वाटतं की फोन, computer, TV हे सगळं नविन घेताना जेव्हडी मजा आली जे अनुभवलं ते त्यांना कधिच मिळणार नाही... मला आठवतं आमच्या घरी जेव्हा पूर्वी blank and white टिव्ही होता...त्याला एका बाजूला ८/१० काळी गोल बटणं होती... मधेच थंडी वाजायला लागल्या सारखं टिव्ही वरचं चित्र थरथरायला लागायचं.. मग त्या ८/१० बटणांमधलं एक कोणततरी फ़िरवायल्यावर ते थांबायचं.. नाहीच तर मग त्याला बाजूने एक झापड मारायची... झापड मारणे का एकदम रामबाण उपाय होता... मी तो पूढे computers, कॉलेज मधले circuit boards, CRO, microwave oven, printers ह्या सगळ्यांना वापरला... :) पण त्या टिव्ही ला सारखं सारखं मारलं तर तो मोडून जाईल ह्या भितीने जास्त बडवता पण येत नसे... नंतर आम्ही Sony चा रंगित टिव्ही घेतला.. तो एकदम चांगला होता पण त्याला Remote control नव्हता... तरीही तो घरी आला तेव्हा आमचा घरी अगदी दिवाळी झाली होती... :) त्यावेळी रंगित टिव्ही वर दुरदर्शन पहायला फ़ारच मजा यायची... पुढे घरात पहिल्यांदा फोन आला तेव्हा फोन वाजला की कोणी उचलायचा ह्यावरून अगदी भांडणं व्ह्यायची... माझा भाऊ तेव्हा शिकायला पूण्याला असायचा त्यामूळे तो घरी आलेला असला की मग फोन तो उचलणार अशी मला ताकिद मिळायची.. तेव्हा Bill वर control रहावा म्हणून फोन च्या शेजारी एक डायरी ठेवलेली असायची आणि त्यात आम्ही नंबर लिहून ठेवायचो.. :) मी पण अगदी शहाण्या मुला सारखे माझ्या सगळ्य़ा मित्रांचे नंबर त्यात लिहायचो आणि मग bill आल्यावर मला ओरडा बसायचा.. :) पुढे पुढे त्या डायरी चं एक पान दिवसातले calls लिहायला अपुरं पडायला लागल्यावर मग ती "प्रथा" बंद झाली... सुरवातिचं अप्रूप संपल्यानंतर, आपल्याला एखादा महात्त्वाचा फोन येणार असेल आणि आपण त्यापेक्षा जास्त महत्त्वाचे काम त्यावेळी करत नसू आणि बाकीच्यांनी अगदी नाहीच उचलला तरच मग स्वत: उठून फोन उचलायचा अशी पध्दत घरात चालू झाली... ! मी शाळेत असताना कोणाच्या घरी वगैरे computer नसायचे.... पण आमच्या Building मधे एकांनी computer घेतला होता... आम्हाला "लहान" मुलांना त्या computer च्या खोलीत पण जायला मिळ्त नसे... ती ताई अगदी दारं, खिडक्या बंद करून आत computer वर काम करत असे.. तिचा भाऊ मात्र कधितरी आम्हाला computer लावून दाखवत असे... तेव्हा मला तिचा खूप राग यायचा... आणि आज ऑफ़िस मधे, घरी अगदी अत्याधूनिक desk tops, laptops वापरल्यानंतर ते आठवलं की हसू येतं.. मधे एकदा तर इथे माझे आणि roomies चे मिळून ६ laptop घरात होते... :) पुण्याला आमच्या घरी computer आला तेव्हा तर मला "computer वर लई भारी काय काय करता येतं" एव्हडच ऐकून माहित होतं पण काय ते काही कळायचं नाही.. :D.. मग मी रोज सकाळी computer लावून paint brush वर चित्रं काढून ती save करत असे.... नंतर internet म्हणजे काय हे जरा जरा कळल्यावर VSNL चं student account घेण्यासाठी मी आणि माझा मित्र PMT च्या बस की दिघी ला गेलो होतो... Internet चे सुरुवातिचे दिवस एकदम enjoy केलेले... मी सगळ्या जनतेला खूप forwards पाठवायचो, लोक ते वाचून मला reply करतिल अशी अपेक्षा पण ठेवायचो, मी inbox उघडला आणि मला नविन इमेल आलेला असेल की मला खूsssप आनंद व्ह्यायचा.. :) मी आणि मित्र तर college ला किती वाजता जायचं हे email वरून ठरवायचो आणि email केल्यानंतर "मी तूला email केलाय तो बघ" असं फोन वर पण सांगायचो.. :)... माझ्या uk च्या बहिणी ने पाठवलेले फोटो मी download करून घरी दाखवले तेव्हा computer शोधच मी लावला आहे असा आनंद आई, बाबा आणि आज्जीला झाला होता...! आज्जी आम्हाला तिच्या लहानपणी च्या गोष्टी सांगताना नेहमी म्हणते "आमच्या लहानपणी असं नव्हतं.. विज वगैरे काही नव्हती सगळं कंदिलाच्या उजेडात करावं लागायचं..." कदाचित आम्हीही पूढे निरज, निशांत ला सांगू.. "आमच्या वेळी असं नव्हतं... फोन आणि computer घरात आधिपासूनच नसायचे, ते घ्यावे लागायचे.. फोन वाजला की उठून उचलावा लागायचा आणि emails पण स्वत:हून type करावे लागायचे.... !!! " :D