हल्ली इथे उन्हाळा चालू असल्याने प्रत्येक week end किंवा long week end नंतर आराम मिळायच्या ऐवजी दमायलाच जास्त होतं... ट्रिप ला गेल्यावर मिळालेला पूSSSर्ण वेळ (आणि घातलेले सगळे पैसे..) utilize करायचा अशी एक देसी mantality असते आणि शिवाय आरामच करायचा तर इथे कशाला आलो घरीच बसलो असतो असा एक "शहाणा" विचार पण असतो..
आणि विक एंड ला stl मधेच असलं तर अनंत हस्ते कमला वराने (वेळ) देता किती "करशील" दोन कराने.. अशी काहिशी अवस्था होते... म्हणजे मला पुस्तक वाचायची असतात आणि "मायबोली", "मराठी ब्लॉग विश्व", "देसी पंडीत" ह्या ठिकाणी ही फेरफटका मारायचा असतो... मला स्वत:ला ब्लॉग लिहायचा असतो आणि बाकिच्यांचे ब्लॉग वाचायचे पण असतात... मला बाहेर जेवायला पण जायचं असतं आणि घरी पण काहितरी लई भारी recepies try करायच्या असतात.. मला YMCA जायचं असतं, टेनिस खेळायचं असतं आणि swimming पण करायचं असतं... उगाच घराबहेरच्या लॉन वर बसून टिवल्याबावल्या करायच्या असतात, ऑफिस, मॅनेजर्स ह्या बद्दल crib मारायच असतं, त्याच वेळी ग्रुप मधल्या मुलींच चाललेलं गॉसिपिंग ऐकायच असतं आणि शिवाय orkut वर कोणाची status बदलली आहेत, कोणची locations change झाली आहेत हे पण बघायचं असतं.. कधी grocery shpoping ला जायचं असतं तर कधी मॉल मधे जायचं असतं.. तर कधी कोणितरी शोधून काढलेल्या एखाद्या नविन ठिकाणी फिरायला जायचं असतं..आणि हे सगळं करून आठवड्याची साठलेली झोप पूर्ण करायची असते.. एकूण काय तर निदान विकएंड तरी (का फक्त विकएंड च) ३६ तासांचे असावेत असं फार वाटतं.. इछा असेल तर इथे करण्यासारख्या इतक्या गोष्टी आहेत की "आम्हाला US मधे अगदी बोर होतं" असं रडगाणं गाणार्यांचा पूर्वी मला राग यायचा आता किव येते...
ह्या विकएंड ची सुरूवात खरंतर एकाच्या farewell पार्टी ने होणार होती... पण somehow मला आणि माझ्या rommie ला जायला जमलच नाही.. बाकीची जनता जाऊन आल्यावर आमच्याच घरी तंबू पडला... कितीतरी दिवसांनी rather वर्षांनी sound of music बघितला... एव्हड्या दिवसांनी बघितलेला आणि एव्ह्डा जूना असूनही तो पिक्चर किती ताजा आणि टवटवित आहे.. सुरुवातिला मारिया वर्णन करते त्याप्रमाणे निळे आकाश, हिरवी गार गवतची बेटं, डोंगर, पक्षी हे सगळं किती आनंददायी वाटतं.. खरचं मारीया प्रमाणे लहान गोष्टींमधे सौंदर्य़ शोधून आयुष्याचा आनंद उपभोगण सगळ्यांनाच जमलं तर? "Do re mi" आणि "so long.. farewell" म्हणत सगळ्यांना good night करणारी ती मूलं, "I am 16.. going on 17" म्हणत आपल्या मित्राबरोबर बेधूंद नाचणारी लिसेल, गाण्याचा जादूनी बदलून गेलेला captain, मारिया ची काळजी करणार्या आणि तिच्यावर मनापासून प्रेम करणार्या नन्स आणि captain बरोबर Austrain folk dance वर नाचतानाची ती लाजरी आणि लाल झालेली मारीया.. सगळं इतक छान आणि optimistic आहे की दुसर्या दिवशी उठल्यावर मला "आयुष्य किती सुंदर असतं" वगैरे सारखी वाक्य सुचायला लागली.. :)
नंतर घरी आणि भारतातल्या, अमेरीकेतल्या, ऑफिस मधल्या अश्या बर्याच मित्रमैत्रिणींबरोबर फोन, याहू, ओर्कूट, gtalk अश्या all possible माध्यमांद्वारे गप्पा मारून झाल्या आणि मग YMCA त जायचं ठरलं.. शनिवारी दुपारी २ वाजता YMCA त जाणारे आमच्या सारखे उत्साही (किंवा येडे) फारच थोडे लोकं असल्याने अगदी "होल वावर इझ अवर" अशी अवस्था असते... :D नंतर जवळ जवळ २ तास टेनिस खेळणं झालं.. कौशिक बरोबर टेनिस खेळताना बरं असतं तो माझ्या डोक्याला शॉट देत नाही.. नाहितर खेळायचं timepass म्हणून आणि नंतर डोकं भडकलेलं.. तशी शॉट बसायला कारणं काही कमी नसतात.. In fact तो एका स्वतंत्र पोस्ट चा विषय होऊ शकेल.. :)
रात्री मिता नी शोधून काढलेल्या एका अफगाणी रेस्टॉरंट मधे गेलो.. ह्या रेस्टॉरंट च एक चांगलं होतं ते म्हणजे Pure veggies ना देखिल भरपून options available होते.. नाहितर होतं काय की आम्ही चिकन हाणत असताना आणि तंगड्या तोडत असताना ते बिचारे पाला पाचोळा चघळत बसतात.. तिथलं चिकन इतकं tasty आणि soft होतं की अक्षरश: विरघळत होतं तोंडात..
आल्यावर "Life in a metro" नावचा अतिशय हास्यास्पद पिक्चर पाहिला...Page 3 जितका वास्त्ववादी वाटतो त्यापूढे हा अगदिच सुमार आहे... हा पिक्चर पाहून भारतातल्या metro cities मधे काय फक्त भयंकर पिसाट आणि despo लोकं रहातात की काय असं वाटत.. !!!! केके मेनन आणि शिल्पा शेट्टी मधे प्रॉब्लेम काये तेच कळत नाही raather तो कुठे स्पष्ट पणे दाखवलाच नाहिये.. कोंकणा सेन चा तो पंटर सुरूवातिला इतका आचरटपणा करतो आणि नंतर कदाचित त्याच्या आचरटपणा ची आपल्याला सवय होऊन जाते... असो.. आदल्या दिवशी पाहिलेल्या sound of music च्या पार्श्वभूमी वर हा म्हणजे अगदीच "आवरा" वाटला.. :)
तर एकूण चांगली झोप, चांगल खाणं, दोन पिक्चर, जिम,टेनिस, library तून आणलेली दोन पुस्तकं आणि आता हा निरर्थ्क पोस्ट .. विकएंड सत्कारणी लागला म्हणायचा.... :)
विस्कळित...
बरेच दिवस झाले ब्लॉग अपडेट करून... काहितरी लिहायचं होतं पण नक्की काय ते सुचत नव्हतं... काही पोस्ट थोडे लिहून नंतर उडवून टाकले.. तर काही लिहायला चालू केल्यावर मला स्वत:लाच कंटाळवाणे वाटले.. इतरांच्या ब्लॉग्ज वर नजर टाकल्यावर लक्षात आलं की बर्याच जणांची अशीच अवस्था आहे.. प्रत्येकाने आपापल्या style मधे असंच काहीसं व्यक्त केलं आहे.. मग ते अंधाराचे कवडसे सारखं hifi साहित्यिक पदधतिचं असो किंवा मग अबतक छप्पन सारखं काही हलकं फुलक असो... अगदी Tulip च्या style मधे विचारायचं झालं तर.. लिहायचं कशावर?
ontime आणि zero defect झालेल्या महत्वाच्या release वर की काही चूक नसताना आपल्या team वर शेकलेल्या एखाद्या फालतू issue वर?
गेले २ महिने चाललेल्या "to be or not to be" च्या घोळावर की ह्यावर्षी तरी US open ला जाता येणार ह्या आनंदावर.. ?
थंडी संपून उन्हाळा चालू झाल्याच्या आनंदावर की ह्या वर्षीचा उन्हाळाही आंब्याशिवाय गेला ह्या हूरहूरी वर..?
Project कसं smooth चाललयं ह्या बद्दलच्या समाधानावर की सगळी challenges संपून गेली की काय असं वाटून येणार्या वैतागाबद्दल... ?
रश्मी ने अचानक केलेल्या लई भारी मसाला डोश्यांबद्द्ल की मिता ने अगदी आगोदर पासून invitation देऊन खाऊ घातलेल्या tasty पावभाजी बद्दल.. ?
आणि माझ्या limited आणि अगदी छोट्या अश्या विश्वात रोज घडणार तरी काय?
एखादं escalation एखादं appreciation... एखादी movie.. एखादी पार्टी...कधी सगळ्यांनी एकत्र बसून केलेला जबरी timepass तर कधी नको असलेल्या लोकांनी उगिच टपकून डोक्याला दिलेला शॉट..कधी एखाद्या senior नी दाखवलेला समंजसपणा तर कधी त्याच senior नी केलेला माठपणा आणि आपण senior आहोत हे दाखवून देण्यासाठी केलेला अट्टाहास.. कधी घरी फोन करुन झालेल्या मस्त गप्पा..निरज निशांत नी फोन वर केलेला दंगा तर कधी आईने उगाच सांगितलेले कोणत्यातरी नातेवाईकांचे आचरट किस्से...
कधी दुसर्यादिवशी लवकर उठायचय हे माहित असूनही अजिबात न येणारी झोप.. तर कधी शुक्रवारी रात्री देखिल अजिबात उघडे न रहाणारे डोळे...
एकूण काय तर विचारंचा गुंता आणि सगळच विस्कळित..
अगदी काहीच नाही असं नाही..काही typical blog लिहिण्यासारख्या घटना घडल्या होत्या.. मला ब्लॉग लिहायला लागून एक वर्ष झालं कदाचित त्यावर एखादा छान छोटासा पोस्ट लिहिता आला असता किंवा मग मला st louis मधे येऊन २ वर्ष झाली त्याबद्द्ल ही काही लिहिता आलं असतं... किंवा मग मधेच अचानक मारलेल्या शिकागो वारी बद्द्ल आणि summer च्या उन्हात चकाकणार्या शिकागो downtown बद्द्ल नाहिच तर मग मला मधेच आलेल्या "anti socialism" च्या attack बद्द्ल... (ज्यावरून मी lunch table वर लोकांना बर्यापैकी bore केलं..:) नाहितर मग मी पहिल्यांदाच केलेल्या chocolate dipped strawberies आणि butter chicken बद्दल..
किंवा मग उत्साहाचे भांडार घेऊन दाखल झालेल्या उन्हाळ्या बद्दल आणि आम्ही केलेल्या अनेक पॉटलक पार्टिज बद्दल...
आणि सर्वात महत्त्वाचं म्हणजे नुकत्याच पार पडलेल्या GREAT फ्लोरीडा ट्रिप बद्द्ल..
एकून काय वैयक्तिक किंवा आत्ममग्न, मी आणि माझं जग ह्यात अडकणारे किंवा सामजिक भान नसलेले जरी असले तरी बरेच विषय आहेत की लिहायला... फक्त हा विस्कळितपणा जाऊन विचार आणि key board कधी "वाहायला" लागलो ते बघायचंय... :)
ontime आणि zero defect झालेल्या महत्वाच्या release वर की काही चूक नसताना आपल्या team वर शेकलेल्या एखाद्या फालतू issue वर?
गेले २ महिने चाललेल्या "to be or not to be" च्या घोळावर की ह्यावर्षी तरी US open ला जाता येणार ह्या आनंदावर.. ?
थंडी संपून उन्हाळा चालू झाल्याच्या आनंदावर की ह्या वर्षीचा उन्हाळाही आंब्याशिवाय गेला ह्या हूरहूरी वर..?
Project कसं smooth चाललयं ह्या बद्दलच्या समाधानावर की सगळी challenges संपून गेली की काय असं वाटून येणार्या वैतागाबद्दल... ?
रश्मी ने अचानक केलेल्या लई भारी मसाला डोश्यांबद्द्ल की मिता ने अगदी आगोदर पासून invitation देऊन खाऊ घातलेल्या tasty पावभाजी बद्दल.. ?
आणि माझ्या limited आणि अगदी छोट्या अश्या विश्वात रोज घडणार तरी काय?
एखादं escalation एखादं appreciation... एखादी movie.. एखादी पार्टी...कधी सगळ्यांनी एकत्र बसून केलेला जबरी timepass तर कधी नको असलेल्या लोकांनी उगिच टपकून डोक्याला दिलेला शॉट..कधी एखाद्या senior नी दाखवलेला समंजसपणा तर कधी त्याच senior नी केलेला माठपणा आणि आपण senior आहोत हे दाखवून देण्यासाठी केलेला अट्टाहास.. कधी घरी फोन करुन झालेल्या मस्त गप्पा..निरज निशांत नी फोन वर केलेला दंगा तर कधी आईने उगाच सांगितलेले कोणत्यातरी नातेवाईकांचे आचरट किस्से...
कधी दुसर्यादिवशी लवकर उठायचय हे माहित असूनही अजिबात न येणारी झोप.. तर कधी शुक्रवारी रात्री देखिल अजिबात उघडे न रहाणारे डोळे...
एकूण काय तर विचारंचा गुंता आणि सगळच विस्कळित..
अगदी काहीच नाही असं नाही..काही typical blog लिहिण्यासारख्या घटना घडल्या होत्या.. मला ब्लॉग लिहायला लागून एक वर्ष झालं कदाचित त्यावर एखादा छान छोटासा पोस्ट लिहिता आला असता किंवा मग मला st louis मधे येऊन २ वर्ष झाली त्याबद्द्ल ही काही लिहिता आलं असतं... किंवा मग मधेच अचानक मारलेल्या शिकागो वारी बद्द्ल आणि summer च्या उन्हात चकाकणार्या शिकागो downtown बद्द्ल नाहिच तर मग मला मधेच आलेल्या "anti socialism" च्या attack बद्द्ल... (ज्यावरून मी lunch table वर लोकांना बर्यापैकी bore केलं..:) नाहितर मग मी पहिल्यांदाच केलेल्या chocolate dipped strawberies आणि butter chicken बद्दल..
किंवा मग उत्साहाचे भांडार घेऊन दाखल झालेल्या उन्हाळ्या बद्दल आणि आम्ही केलेल्या अनेक पॉटलक पार्टिज बद्दल...
आणि सर्वात महत्त्वाचं म्हणजे नुकत्याच पार पडलेल्या GREAT फ्लोरीडा ट्रिप बद्द्ल..
एकून काय वैयक्तिक किंवा आत्ममग्न, मी आणि माझं जग ह्यात अडकणारे किंवा सामजिक भान नसलेले जरी असले तरी बरेच विषय आहेत की लिहायला... फक्त हा विस्कळितपणा जाऊन विचार आणि key board कधी "वाहायला" लागलो ते बघायचंय... :)
